De ouverture van de Lotto Cycling Cup was een kolfje naar de hand van Milan Menten. De 26-jarige Limburger uit de Lotto Dstny-stal legde in een massasprint een gedecimeerd peloton over de knie en spurtte in Dour naar de grootste zege uit zijn carrière. Hugo Hofstetter greep net naast de oppergaai, terwijl een zichtbaar ontgoochelde Edward Theuns richting laatste podiumplaats snelde. Menten plezierde met zijn winst ook zijn shirtsponsor: hij voert als eerste winnaar het klassement van de Lotto Cycling Cup aan.
Na een rustige start met enkele vruchteloze aanvalspogingen kozen zeven renners ter hoogte van kilometerpaal 25 het hazenpad. Onder hen ook Gilles De Wilde (Team Flanders – Baloise), nu al gebombardeerd tot gepatenteerd vluchter van het Belgische wielervoorjaar. De Wilde kreeg een bont internationaal gezelschap mee met de Fransman Lenaix Langella (Team Ecoflo Chronos), de Canadees Philippe Jacob (Team Ecoflo Chronos), de Deen Mads Kristensen (Leopard TOGT Pro Cycling), de Noor Tord Gudmestad (Uno-X Pro Cycling Team) en de Polen Stanislaw Aniolkowski (Human Powered Health) en Kamil Malecki (Q36.5 Pro Cycling Team). Samen sprokkelden ze een voorsprong van een zestal minuten bij elkaar.
Op 60 kmvan de streep vond het peloton het welletjes en maakte de aansluiting met de vroege vluchters. De finale kon nu echt gaan losbarsten. De gashendel in het pak ging volledig open: renners van Lotto Dstny, Uno-X en Alpecin-Deceuninck staken om beurt het vuur aan de lont, maar niemand sloeg definitief een kloof. Het eerste echte bommetje kwam van Victor Campenaerts (Lotto Dstny) en Kasper Asgreen (Soudal Quick-Step), maar ook zij kregen geen vrijgeleide.
Jakobsen valt (letterlijk) weg
Met nog 45 km te gaan werd het peloton opgeschrikt door een val. Niemand minder dan topfavoriet en Europees kampioen Fabio Jakobsen ging samen met zijn ploegmaat Martin Svrcek tegen de vlakte. Hij klom na een paar minuten terug op de fiets, maar moest de strijd staken en zijn winstkansen opbergen.
Soudal Quick-Step veranderde hierop het geweer van schouder en trok resoluut in het offensief. De nog maar net van ziekte herstelde Kasper Asgreen mocht de debatten openen. Hij kreeg 19 renners mee in de aanval, waaronder Taco van der Hoorn (Intermarché-Circus-Wanty), Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) en Victor Campenaerts.
Toen de verstandhouding in de kopgroep begon te sputteren, trokken zes Belgen alleen op pad. Daarbij het Lotto Dstny-koppel Victor Campenaerts en Jarne Van De Paar, voormalig Milaan San Remo-winnaar Jasper Stuyven, Jenthe Biermans (Arkéa-Samsic), Stan Dewulf van het AG2r-Citroën-team en ex-Belgisch kampioen Dries De Bondt (Alpecin-Deceuninck). Zij sloegen de handen in elkaar en snelden met een goeie minuut voorsprong richting de laatste 25 km.
Ondertussen werden de restanten van de vlucht ingelopen door een gretig peloton. Daarin moesten nu vooral Intermarché-Circus-Wanty en Soudal – Quick-Step vol aan de bak: zij hadden geen mannetje mee voorin. Gestaag knabbelde het pak aan de voorgift van de leiders. Met nog 10 km voor de boeg kwam de kopgroep in het vizier van het jagende peloton: slechts 20 seconden scheidden beide groepen nog. Hierop trachtte Dries De Bondt tot twee keer toe op kousenvoeten weg te glippen, maar hij werd telkens opnieuw ingerekend.
In de laatste 4 km werden de koplopers dan toch tot de orde geroepen. Een veertigtal renners trok naar de laatste hindernis van de dag: de befaamde kasseien van de Rue de Belle Vue. Daar dynamiteerde Søren Kragh Andersen (Alpecin-Deceuninck) de boel. Hij zorgde opnieuw voor afscheiding: naast Kasper Asgreen hadden onder andere ook snelle mannen Milan Menten, Alberto Dainese en Luca Mozzato de slag niet gemist.
De poging bleek uiteindelijk vergeefs, want in de laatste bocht klonterde alles weer samen. Een ongecontroleerde sprint kondigde zich aan. Die werd in de aanloop nog ontsierd door een valpartij van de erg bedrijvige Kasper Asgreen en Dries De Bondt. Edward Theuns trok intussen de spurt op gang, maar werd in de laatste decameters nog geremonteerd door Bilzenaar Milan Menten en de Fransman Hugo Hofstetter (Arkéa-Samsic).
Menten: “Dit voelt als een droom”
Voor Menten, wiens schouder uit de kom ging bij het zegegebaar, vormt dit de grootste overwinning uit zijn carrière: “Dit voelt als een droom. Ik kan het nauwelijks geloven. We wilden de koers hard maken met de ploeg. Toen Jarne Van De Paar en Victor Campenaerts meegingen in de vlucht, zat ik in een zetel. In de sprint heb ik gewacht tot op 500m om te gaan. Een aankomst zoals deze ligt me. De ploeg heeft me vandaag vertrouwen gegeven en dat doet ook veel. Dit is de eerste zege voor mijn nieuwe ploeg, Lotto Dstny. Wat een droom!”
Hofstetter: “Ik stond een tand te groot”
Een nuchtere Hugo Hofstetter toonde zich na afloop toch tevreden met de tweede plaats: “Sinds de start van het seizoen heb ik al veel tegenslagen gekend. Dus dit is best wel een goed resultaat. Het was een koers met veel aanvalspogingen die dan toch teruggehaald werden. Op 500m van de finish heb ik nog en gaatje gedicht omdat ik echt wou winnen. Toen ik aanging, stond ik eigenlijk een tand te groot. Dat sneed me de benen af en ik denk dat dit me hier de overwinning kost.”
Theuns: “Heel ontgoocheld en ongelukkig”
Edward Theuns stak zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken: “Ik ben heel ontgoocheld en ongelukkig. Ik denk dat wij een van de sterkste ploegen in koers waren. We hebben de race in handen genomen. We hadden vier man mee in de omvangrijke kopgroep op 40 km van de aankomst. In de finale liep alles nog terug samen. In de sprint ben ik wat te vroeg vertrokken. Een fout die me duur komt te staan. Zonder die fout had ik de wedstrijd kunnen winnen. Vandaar de ontgoocheling.” Naast de derde plaats, mocht Trek-Segafredo ook de ‘Victoria Prijs van de Strijdlust’ in ontvangst nemen voor de aanvalslust van Jasper Stuyven.
