Gianni Vermeersch is de primus van Duracell Dwars door het Hageland. Op de Citadel van Diest troefde hij in een sprint met twee de Noor Jonas Abrahamsen af. De Nederlander Hartthijs De Vries mocht als derde mee op het podium. De Fransman Emilien Jeannière blijft leider in de Lotto Cycling Cup.
De 178 kilometer tussen Aarschot en Diest werden gekruid door de onverharde wegen van het Hageland. In de finale kregen de renners ook nog vier keer de beklimming van het Grasbos en de Citadel van Diest voor de wielen geschoven.
In de openingsfase probeerden verscheidene renners een vroege ontsnapping op poten te zetten. Na twintig kilometer kon een kwintet zich afscheiden: Warre Vangheluwe, Geoffrey Soupe, Axel Huens, David Haverdings en Corné van Kessel. Op 90 kilometer van het einde zat het avontuur van de vluchters erop.
Een sterk Uno-X Pro Cycling Team nam de wedstrijd in handen. Søren Wærenskjold, Rasmus Tiller en Jonas Abrahamsen: allemaal zetten ze de rest van het peloton op scherp.
De beklimming en de kasseien van de Citadel van Diest zorgden voor de verdere afscheiding. Bij de voorlaatste passage aan de finish brak het peloton in stukken en vormde er zich een kopgroep van 13 renners
Dat gezelschap versplinterde en er vormde zich met gravelspecialist Gianni Vermeersch, Jonas Abrahamsen en Hartthijs de Vries een nieuwe kopgroep. De Nederlander werd op vier kilometer van de finish gelost door Vermeersch en Abrahamsen, kon toch nog terug aansluiten net voor de beklimming van de Citadel, maar kwam niet meer aan sprinten toe.
In de sprint haalde Vermeersch het voor Abrahamsen, goed voor zijn vierde profzege. De Vries stelde zijn derde plaats veilig. Met Tiller en Wærenskjold eisten er nog twee Noren een plaats op in de top vijf.
In de tussenstand van de Lotto Cycling Cup behoudt de Fransman Emilien Jeannière (36 punten) de leiding. Hij heeft vier punten voorsprong op Alexander Kristoff en vijf op Laurenz Rex.
Vermeersch: “Blij dat het eindelijk gelukt is”
“Ik was er hier al enkele keren heel dichtbij. Ik ben dan ook uitermate blij dat ik nu eens op het hoogste schavotje mag staan”, reageerde Vermeersch.
“Onze ploeg was vandaag heel sterk. Altijd hadden we iemand mee voorin. In de finale finale waren stresserend omdat Abrahamsen niet meer wou meewerken in onze vlucht met drie. Op die kleine helling, het Grasbos, ging hij dan plots aanvallen. Ik moest plankgas geven om naar zijn achterwiel te rijden, maar wou hem zeker niet zomaar laten wegrijden. Uiteindelijk was ik dan toch de sterkste in de sprint.”
